Ας προσέχουμε, αδελφοί μου, να μη διασκορπίζεται ο νους μας εδώ κι εκεί, αλλά να τον συγκεντρώνουμε με επιμονή, προσοχή και αγάπη στο πανάγιο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ας Τον επικαλούμαστε διαρκώς με καρδιά συντετριμμένη και ταπεινή, με κραυγή που αναβλύζει από τα βάθη της ύπαρξής μας, σαν να στέκεται ο Ίδιος ζωντανά μπροστά μας.
Με ζωντανή και βαθιά συναίσθηση ότι, αν βρισκόμασταν ενώπιον του κριτηρίου της αγάπης, θα φανερώνονταν και θα αποκαλύπτονταν κάθε ασπλαχνία, αχαριστία και σκληροκαρδία μας.
Τότε θα καταλάβουμε πως η μοναδική μας ελπίδα είναι το άπειρο και ανέκφραστο έλεός Του. Με αυτή τη συναίσθηση, η ψυχή μας θα γευθεί την ειρήνη και τη δύναμη που μόνο Εκείνος μπορεί να χαρίσει.
Όταν έρχονται αντίθετοι ή πονηροί λογισμοί, που επιδιώκουν να μας απομακρύνουν από την παρουσία Του, ας μην τους αφήνουμε ούτε στιγμή να σταθούν και να φωλιάσουν μέσα μας.
Ας τους αντιμετωπίζουμε αμέσως, με αποφασιστικότητα και θάρρος· περιφρονώντας τους και στρέφοντας όλη μας την προσοχή και την καρδιά στο γλυκύτατο και πανάγιο όνομα του Κυρίου Ιησού.
Αν τους διώξουμε από την πρώτη στιγμή, η ψυχή μας θα παραμείνει ελεύθερη και ειρηνική.
Αν, όμως, τους αφήσουμε να μας αγγίξουν και να ριζώσουν βαθιά μέσα μας, τότε η καρδιά μας θα πληγωθεί, και η θεραπεία θα απαιτήσει υπομονή, δάκρυα, μετάνοια και στεναγμούς.
Με πατρικές ευχές
π. Ανδρέας Γκατζέλης
