Ας μην βιαζόμαστε να κατακρίνουμε τα παιδιά του Θεού για τα σφάλματά τους. Κάθε ψυχή κουβαλά τον δικό της πόνο, τη δική της ιστορία, τις δικές της πληγές. Δεν γνωρίζουμε τι κρύβεται πίσω από μια συμπεριφορά· δεν ξέρουμε ποιος αγώνας διεξάγεται μέσα της. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τα βάθη της καρδιάς του καθενός.
Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, με τη φωτισμένη του ματιά, μας άφησε μια συμβουλή που εκφράζει βαθιά το πνεύμα του Ευαγγελίου:
«Μην κατηγορείς κανέναν για τα σφάλματά του. Γίνε εσύ η θεραπεία των αμαρτιών του με την αγάπη σου».
Τι σπουδαίο κάλεσμα!
Με τη δύναμη της αγάπης, αναδεχόμαστε εσωτερικά το άλλο πρόσωπο· το δεχόμαστε στην καρδιά μας όπως είναι, αλλά και όπως μπορεί να γίνει. Με την αγάπη, αποκαθιστούμε μέσα μας την εικόνα του — την εικόνα του Θεού — και τον εμπνέουμε όχι με λόγια, αλλά με την ίδια τη ματιά μας, να γίνει αυτό που ο Θεός οραματίζεται γι’ αυτόν.
Τον βλέπουμε όχι με τα μάτια της σάρκας, αλλά με τα μάτια του Χριστού· τον αγαπούμε όπως θα είναι στη Βασιλεία του Θεού, όπως ήδη είναι στην αιώνια πρόθεση του Θεού: ένας άγιος. Και αυτή η αγάπη, όταν είναι αληθινή, έχει τη δύναμη να τον σηκώσει, να τον αλλάξει, να τον οδηγήσει στην προσωπική του ανάσταση.
Η αληθινή χριστιανική ζωή δεν εκφράζεται με αυστηρότητα και επικριτικότητα, αλλά με αγκαλιά, συγκατάβαση και ευσπλαχνία. Ο άλλος δεν σώζεται με επίμονες συμβουλές ή επικρίσεις, αλλά με την ταπεινή μας προσευχή· με τη σιωπηλή αγάπη που μιλά κατευθείαν στην καρδιά του. Εξάλλου, κανείς δεν σώζει κανέναν· όλους μας σώζει ο Χριστός.
Όπως γράφει και ο απόστολος Πέτρος:
«Ἵνα καὶ εἴ τινες ἀπειθοῦσι τῷ λόγῳ, διὰ τῆς τῶν γυναικῶν ἀναστροφῆς ἄνευ λόγου κερδηθήσονται» (Α΄ Πέτρ. 3,1) – δηλαδή, ο άλλος μπορεί να κερδηθεί όχι με τα λόγια μας, αλλά με τον τρόπο της ζωής μας· με το ήθος, τη σιωπή και την αγάπη.
Ας ζητάμε λοιπόν από τον Χριστό να μας κάνει φορείς ειρήνης· κι από τον Άγιο Πορφύριο να μας μαθαίνει να αγαπάμε όπως Εκείνος: αθόρυβα, βαθιά, απεριόριστα.
Με πατρικές ευχές,
π. Ανδρέας Γκατζέλης
